Zeki insan… Bu yazımı  okurken yalnızca bir köşe yazısı değil, insanlık tarihinin en eski hafızasından geleceğin en ileri ufkuna açılan bir yolculuğa tanıklık edeceksin. Çünkü Türk milliyetçiliğini yeniden düşünmek, yalnızca geçmişi hatırlamak değildir; insanlığın kolektif bilincinde saklı olan adalet arayışını yeniden yorumlamaktır. Bu kez Orhun’dan değil, çok daha derinden başlıyoruz; çünkü Türk milliyetçiliği yalnızca bir bozkırın ürünü değildir. Adalet fikri nerede filizlendiyse, düzen fikri nerede doğduysa, insan zihni nerede uyanmaya başladıysa, o yürüyüşün içinde mutlaka Türk aklının izi vardır. İrlanda’nın sisli tepelerinde adalet için yemin eden Kelt rahiplerinin dünyasında da… İskoçya’nın kayalıklarında özgürlük uğruna direnen klanların tarihinde de… Viking sagalarında denizlerin ötesine aklıyla yön veren kaşiflerde de… Kuzey Amerika’nın Kızılderili kabilelerinde toprağa değil, dengeye bağlı yaşayan bilgelikte de… Mezopotamya’nın Sümer şehirlerinde yazının ve adaletin ilk yankılarında da… Avrasya bozkırında İskitlerin onur ve özgürlüğü kutsal gören yaşam anlayışında da… Çünkü adalet, insan türünün ortak kadim arayışıdır. Türk milliyetçiliği de tam bu arayışın akıl ve denge üzerine kurulmuş bir devamıdır. Bu yüzden diyorum ki: Türk milliyetçiliği bir üstünlük iddiası değil, bir adalet mirasıdır. Bir millet kendini büyütmek için başkalarını küçültmez; adaletin yükünü omuzladığı için büyür. Bizim yolumuz budur.   Çağın ötesine geçen milliyetçilik, insanlığın ilk şehirlerinden bugünün dijital imparatorluklarına uzanan büyük dönüşümü okur. Çünkü artık savaş yüzlerce yıl önce olduğu gibi zırhla, kılıçla değil; düşünceyle, veriyle, algıyla, dikkat ekonomisiyle yapılıyor. Bir zamanlar Sümer tapınaklarında takvim hesaplayan rahiplerin elinde olan güç, bugün yapay zekâ mimarlarının elindedir. Bir zamanlar Vikinglerin denizleri çözerek kurduğu kontrol ağı, bugün uzay yörüngesinde uydular üzerinden yeniden kuruluyor. Kızılderili kabilelerin doğayla uyumu koruma mücadelesi, bugün iklim güvenliği ve kaynak rekabeti olarak karşımıza çıkıyor. İskitlerin ani ve akıllı taarruz kabiliyeti, bugün siber alanda görünmez operasyonlara dönüşüyor. Bu tablo  tek bir hakikati gösteriyor: Milletini seven artık sadece vatanı değil, zamanı da savunur. Türk milliyetçiliği işte bu nedenle artık duygularla değil, çok boyutlu stratejik akılla varlığını sürdürmek zorundadır. Bir milletin bağımsızlığı geçmişte toprakla korunurdu; bugün ise bilgiyle, teknolojiyle, zihinsel egemenlikle korunur. Ülkeler birbirlerinin sınırlarını değil, birbirlerinin toplumlarını yöneten algoritmalarla bilinçleri hedef alıyor. Düşman tank göndermek yerine manipüle edilmiş bilgiyi gönderiyor. Saldırı artık gökyüzünden değil, zihnin en savunmasız köşesinden başlıyor. Bu nedenle Türk milliyetçiliğinin yeni dönemi, önce şunu anlamakla başlar: Zihni korumak, sınırı korumaktan daha zordur; ama zihin çökerse sınır zaten korunamaz. Bu çağın mücadelesi kafa karışıklığını organize edenlerle, zihnini berrak tutanlar arasındadır. Bu yüzden milliyetçiliğin ilk görevi artık şudur: Milletin zihnini güçlendirmek, onu bilgiyle, bilinçle ve stratejiyle donatmak. Adalet bizim üstünlüğümüzdür, dedik. Bu yalnızca bir romantik ideal değildir; çağın reel gücüdür. Çünkü adalet toplumları bir arada tutar, güven üretir, istikrar sağlar. Adaletin olmadığı yerde teknolojik güç bile çürür. Kültür, güvenlik, ekonomi, diplomasi… hepsi adaletin taşıyıcı kolonları üzerine inşa edildiği sürece anlam kazanır. Kelt toplumları adaleti göksel bir düzen olarak görmüştü. Kızılderililer adaleti doğanın döngüsüne tabi kılmıştı. Sümerler adaleti insan davranışını yöneten ilk kurala dönüştürdü. İskitler adaleti onurla özdeşleştirdi. Sonuç olarak Türk Kültürü  adaleti devletin merkezine yerleştirdi. Tarih bize şunu öğretir: Adalet kuran millet, yıkılmadan büyür; adalet yıkan millet, büyüse de ayakta kalamaz. Bu yüzden Türk milliyetçiliği güç arayışı değil adalet arayışıdır. Bu millet dünyaya hükmettiği dönemlerde; üstün olduğu için değil; adalet dağıttığı için saygı gördü. Bugün de küresel rekabetin ortasında Türkiye ancak adaleti merkeze alan bir akılla yükselebilir. Çağın ötesine geçen milliyetçilik, kültürü de güvenlik kadar ciddiye alır. Çünkü kültür bir milletin görünmez cephesidir. Sümer’in Gılgamış destanından, Kelt mitolojisine; Viking sagalarından, Kızılderili törenlerine; İskitlerin kaya resimlerinden, Türk destanlarına kadar hepsinin söylediği aynı şeydir: “Bir Millet hikâyesi ve o hikayeyi anlatabilme kapasitesinin büyüklüğü kadar güçlüdür.” Bugün bu hikâye artık sinemada, dijital platformlarda, dijital oyunlarda , yapay zekâ ile  üretilmiş içeriklerde yazılıyor. Türk milliyetçiliği kültürü bir vitrin değil, bir güç çarpanı olarak anlamalıdır ki bizim hikâyemiz ne kadar akıl dolu, ne kadar adaletli, ne kadar derinlikli anlatılırsa; etkimiz de o kadar geniş olur. Dış politika ise artık askeri güç gösterisinden çok, akıl ve zamanlama sanatıdır. Keltler sabrı, Vikingler uyumu, Kızılderililer barışı, Sümerler diplomasi zekâsını öğretti. Bugünün Türkiye’si bu dört mirası aynı anda taşımak zorundadır. Dünyayı hamleyle değil; dengeyle, bilgelikle, öngörüyle yönetebiliriz. Türkiye, kıtalar arasında köprü değil; kıtalar arasında akıl üreten merkez olmalıdır. Küresel rekabette bunu sağlayacak olan ise ne silah sayısıdır ne de nüfus büyüklüğü… Bunu sağlayacak olan şey, Türk Milleti’nin kolektif zekâsıdır.   Zeki insan… Bu yazım bir köşe yazısından çok daha fazlasıdır. Bu, çağın en sert rüzgârları arasında yürüyen bir milletin zihinsel haritasıdır. Türk milliyetçiliği artık nostaljiyle değil, adaletle yoğrulmuş stratejik akılla tanımlanmalıdır. Gücümüzü başkasını alt etmekten değil, kendimizi aşmaktan aldığımız bir dönemdir bu. Veriye hükmeden, algoritmalarını üreten, kültürünü dijital dünyaya taşıyan, siber güvenlikten uzay teknolojisine tüm sahalarda kendi aklını yansıtan bir Türkiye… İşte çağın ötesine geçecek olan budur. Bu milliyetçilik kılıç sallamaz; karanlığı dağıtacak ışığı yakar. Bu milliyetçilik üstünlük taslamaz; adaletin düzen kurma hakkını savunur. Bu milliyetçilik slogan değildir; geleceğin mimarisidir. Ve bu mimari için taşıyıcı cümlem şudur: Biz millet olarak kimseye hükmetmek için değil, adaletin ağırlığını taşıyabilecek  kadar dik durmak için varız. Not: Bu yazımda kurduğum evrensel bağlantılar, tarihsel bir nedensellik iddiası taşımaktan çok, insanlığın adalet ve düzen arayışındaki felsefi ortaklığı vurgulamayı amaçlamaktadır. Yegane gayem bu kadim arayışa özgün bir model sunabilmektir.